شهادت امام رئوف

و اینک در آخرین روز از ماه صفر در عزای هشتمین امام خوبی ها,ضامن آهو,امام غریب,امام رئوف,حضرت علی بن موسی الرضا (ع) به سوگ می نشینیم:

ای امام رئوف,مدتیست که دلم آکنده عشق شماست ولی هنوز اذن حضورم نداده اید,شاید بدی ها در روزهایم زیاد خودنمایی کرده اند ولی آقا جان هنوز کنج این دل گوشه ای عشق شما زندانی شده و ستون های زندان جسم را به لرزه درآورده است.

آقا جان می شود روزی که دیگر روحم اسیر جسم نیست و از این زندان به سوی پروردگار مهربان خویش پر می کشد دستانم را بگیرید؟

آیا می شود؟

آقا جان یا علی بن موسی الرضا شاید به اندازه آهوی ضمانت شده از سوی شما ارزشی نداشته باشم ولی محتاجم به یک گوشه از نگاهتان در لحظه بی کسی ها(الهی آمین)

کنار سفره ی تو جا برای ماها نیست؟

مگر پناه دلی که شکسته اینجا نیست!

یقین قلبی ام اینجا مرا کشانده فقط

نگو که در حرم آقا برای من جا نیست

همین ورودی باب الجواد(ع) ما را بس

گدایی درِ تو غیر این که زیبا نیست

کبوتر حرمت هم دمش شفا بخش است

برای زنده دلی حاجتی به عیسی نیست

تو مهربانی بی وقفه داری ای آقا

نشد شبی که ببینم درِ حرم وا نیست

کسی که آمد و قبر تو را زیارت کرد

دلش خوش است که بعد از وفات تنها نیست

میان کفشداری حرم صفایی است

که در عبادت یکشنبه ی کلیسا نیست

به جذر و مد نگاه تو شاد وِ آرامم

دلم بدون پناهت همیشه طوفانیست

می روم بر درگه شاه کرم زاری کنم

می روم بهر دل دیوانه ام کاری کنم

چون گدایان می روم بی چیز و بی کس بر درش

گوشه ی چشمی گر اندازد جهانداری کنم