نجوا با امام زمان(ع) 15 شعبان 93

به نام خدا

امشب شب ولادت حضرت مهدی(ع) است و روزی که گذشت 22 خرداد روز ولادت من بود.از مدتی پیش خوشحال بودم که این تقارن فال نیک است ولی امروز یکی از بدترین و اندوهگین ترین سالروزهای تولدم بود.مهدی جان نمی خواهم پیش شما جانماز آب کشم چون من در حد و اندازه آوردن نام نیک شما نیستم چه رسد به نوشتن برای شما یا انتظار شما یا چیزی خواستن و طلب شفاعت از شما.حتی من نمی توانم درک کنم که شما از دست من یا ما ها دلتان چه غمگین است.به قول یک زرتشتی که می گفت بعضی مسلمان ها به حضرت عباس(ع)قسم می خورند چون به ایشان اعتقاد دارند ولی ایمان ندارند ولی من با این که اقلیتم جرات ندارم به اسم حضرت عباس(ع) قسم بخورم.
حالا آقا جان من خودم را می گویم چون از حال دیگران بی خبرم ,من به شما اعتقاد دارم ولی راستش به شما آن ایمان واقعی را ندارم چون فقط از هفت روز هفته فقط جمعه ها به یاد شما هستم و آن هم فقط در حد چند دقیقه.شاید اگر موقعی هم جلو دوربین صدا و سیما از من سوال شود آیا شما منتظر امام زمان(ع) هستید برای اینکه ریا نشود بگویم آری ولی از ته دلم انتظار نمی کشم و این فقط انتظار زبانی است.
مهدی فاطمه(س) من آدم خطاکار و گنهکاری هستم و شاید شما بعضی از مواقع میلی به دیدن پرونده اعمالم نداشته باشید ولی آقا جان می گویند از دل برود هر آنکه از دیده رود و با اینکه من هرگز شما را ندیده ام و مهر شما از شنیده ها در دلم قرار گرفته است ولی شما را دوست دارم.
مهدی جان امشب شب ولادت شماست و عرشیان و فرشیان همه خوشحالند ای کاش حال من هم امشب خوش بود و آشوب و ولوا در دلم به پا نبود تا برایتان مطالبی زیباتر و شادمانه تر می نوشتم.
آقا جان جسارت است ولی ای کاش می شد دل من و دل های غمگین دیگر کمی آرام تر می شدند ولی با اینکه در نا امیدی بسی امید است به این هم امیدی نیست.
در پایان به عنوان خاک پایتان ولادتتان را به شما تبریک می گویم و همچنین از مادرتان حضرت زهرا (س) که به هنگام گرفتاری ها می شود یا فاطمه زهرا,طلب خیر می نمایم.