حضرت محمد(ص):
خداوند کمک به اندوهگین و یارى خواه را دوست دارد .
...................................
هر کس یتیمى را سرپرستى کند تا بى نیاز شود ، خداوند ، در برابر ، بهشت را بر او واجب مى کند
..........................................
اى فاطمه! همه چشم ها در روز قیامت گریان است جز چشمى که بر مصیبت هاى حسین بگرید .
.............................................
پرهیزگارترین مردم کسى است که حق بگوید ، چه به سودش باشد چه به زیانش .
.......................................
هرکه خوش دارد عمرش دراز و روزى اش بسیار شود ، به پدر ومادرش نیکى کند .
.....................................
سعادتمند حقیقى کسى است که على را در حیات او و پس از رحلتش دوست بدارد .
خجسته باد زیبا مبعثش که با “إقرا بسم ربک” آغاز و با” إنا أعطیناک الکوثر”بیمه و با” الیوم أکملت لکم دینکم ” جاودانه شد.
خداوند، حضرت محمد را به حق برانگیخت تا بندگان خود را از پرستش دروغین بت ها رهایی
بخشد و به پرستش خود راهنمایی کند و آنان را از پیروی شیطان نجات دهد و به اطاعت
خود کشاند.
پس خداوند، رسولان خود را در میان مردم برانگیخت و پیامبرانش را پیاپی به سوی آنها
فرستاد تا از مردم ادای عهد و پیمان فطرتی را که با پروردگارشان بسته بودند،
بخواهند و نعمت فراموش شده او را به ایشان یادآوری کنند و با تبلیغ دلایل روشن،
وظیفه رسالت را انجام دهند و نیروی عقل های مردم را که زیر غبار کفر و شرک و گمراهی
پنهان شده بود، برانگیزانند و به کار اندازند و آیات بزرگ الهی را به ایشان
بنمایانند.
خدای سبحان برای وفای به وعده خود و کامل گردانیدن دوران نبوت، حضرت محمد را مبعوث
کرد؛ پیامبری که از همه پیامبران، پیمان پذیرش نبوت او را گرفته بود. نشانه های او
شهرت داشت. و تولدش بر همه مبارک بود.