جلوه کن

می گویند جمعه می آید
آری روزی که بازار تعلقات دنیا را تعطیل کنیم
او خواهد آمد......

دلتنگی سراغم را می‏گیرد؛ وقتی عطر انتظار، وجودم را احاطه می‏کند.

اشک‏ ها مشتاقانه از دیدگانم فرو می‏ریزد؛ آن دم که بوی جمعه می‏ آید و

بُغضی بی‏ محابا راه گلویم را می ‏بندد.

آقاجان! آرزو دارم که بیایی و به تمامِ دل‏واپسی‏ هایم پایان دهی! کی خواهی آمد؟

کی چشم‏ های مرا به دیدار چهره ی دل‏ آرایت روشن می‏کنی؟

مولاجان! چشم انتظارم تا بیایی و غنچه‏ های انتظارم را با ظهورت شکوفا کنی.

آه! از ثانیه‏ های بی‏ تو.

مهدی‏ جان! سال‏ هاست چشم به مشرق ظهورت دوخته‏ ام،

تا ظهور خورشیدِ جمالت را به نظاره نشینم و از بوستان کلامت، یاس‏ های رستگاری بچینم.

چیست این دلشوره های بیکران     پشت کاشی های سبز جمکران؟

کِشتی امید در گِل تا به کی ؟     بانگ اللهم عجل تا به کی؟

تا به کی از داغ هجران تو صبر؟    جلوه کن ای آفتاب پشت ابر...!